بحران کروناویروس (کووید-۱۹) تمام کادر درمانی را به خود مشغول ساخته است حقوق، وظایف و مسئولیتهای کارمندان بخش بهداشت و درمان، و ملاحظات کلیدی برای امنیت شغلی و سلامتی را با هم مرور میکنیم:
کرونا چیست ؟
کرونا ویروس گروهی از ویروسهای متعلق به خانوادهی Coronaviridae هستند که حیوانات و انسانها را آلوده میکنند. کروناویروسهای انسانی میتوانند منجر به بیماری خفیف با علایم مشابه سرماخوردگی معمولی شوند، در حالی که دیگر ویروسها میتوانند بیماریهای شدیدتری ایجاد کنند (مثل مرس، سندرم تنفسی خاورمیانه و سارس، سندرم تنفسی حاد).
این کرونا ویروس جدید، کروناویروسی است که تا به حال در انسان شناسایی نشده بوده و اخیراً در دسامبر ۲۰۱۹ در ووهان چین دیده شد.
علائم کرونا چیست ؟
علائم و نشانههای ابتلا به این ویروس جدید تنفسی عبارتند از تب، سرفه و تنفس کوتاه. در موارد شدیدتر، عفونت میتواند باعث پنومونی، سندرم حاد تنفسی و گاهی مرگ شود.


توصیهها و دستورالعملهای استاندارد برای پیشگیری از شیوع و گسترش کووید-۱۹ عبارتند از شستوشوی مکرر دستها با استفاده از ضدعفونیکنندههای حاوی الکل یا آب و صابون؛ پوشاندن بینی و دهان با بخش داخلی آرنج خمیده یا دستمال کاغذی هنگام سرفه و عطسه؛ و حفظ فاصله با فردی که تب دارد و سرفه میکند.
سازمان جهانی بهداشت هم با متخصصان، دولتها و دیگر طرفهای درگیر به طور نزدیک همکاری میکند تا هرچه سریعتر اطلاعات بیشتری دربارهی این ویروس جدید به دست آید و همچنین، توصیههایی در خصوص اقدامات لازم برای مراقبت از سلامت عمومی و پیشگیری از گسترش این فاجعه ارائه میدهد.
حقوق و وظایف کادر درمان کرونا ویروس
کارکنان بهداشت و درمان در خط مقدم هرگونه حوادث قرار دارند و به همین دلیل، با خطراتی مواجه میشوند که آنها را در معرض خطر عفونت توسط یک پاتوژن شایع (در این مورد، کووید-۱۹) قرار میدهد. این خطرات شامل قرار گرفتن در معرض پاتوژن، ساعات کار طولانی، پریشانی و رنج روانی، خستگی، فرسودگی شغلی، استیگما و فشارهای جسمی و روانی است. این نوشتار، حقوق و مسئولیتهای کارکنان بهداشت، از جمله اقدامات خاص مورد نیاز برای حفاظت از ایمنی و بهداشت شغلی را روشن میکند.
وظایف کادر درمان کرونا ویروس را با هم مرور میکنیم:
- به عهده گرفتن مسئولیت کامل تا حصول اطمینان از این که کلیهی اقدامات لازم برای پیشگیری و محافظت به اجرا درآمده تا ریسکهای ایمنی و بهداشت شغلی به حداقل برسد.
- ارائهی اطلاعات، دستورالعملها و آموزش ایمنی و بهداشت شغلی، از جمله:
- نوسازی آموزش در مورد پیشگیری از عفونت و کنترل آن (IPC)
- نحوهی استفاده، پوشیدن، درآوردن و دور انداختن تجهیزات محافظ شخصی (PPE)


- فراهم کردن IPC و تجهیزات PPE کافی (ماسک، دستکش، عینک محافظ، گان، ضدعفونیکنندهی دست، آب و صابون، تجهیزات نظافتی) به مقدار کافی برای مراقبان بهداشتی یا دیگر کارمندان مراقب بیماران مشکوک یا مبتلا به کووید-۱۹، به گونهای که کارمندان متحمل هزینههای لازم برای ایمنی و بهداشت شغلی نشوند.
- آشناسازی کارمندان و پرسنل با جدیدترین تکنیکها در مورد کووید-۱۹ و ارائه و فراهم کردن ابزار مناسب برای تشخیص، تریاژ و اولویتبندی، آزمایش و درمان بیماران و به اشتراک گذاشتن اطلاعات مربوط به پیشگیری از بیماری و کنترل آن با بیماران و عموم مردم؛
- ارائهی اقدامات امنیتی مناسب برای ایمنی شخصی، در صورت لزوم؛
- ایجاد محیطی عاری از سرزنش برای کارمندان، تا بتوانند درمورد حوادثی مانند قرار گرفتن در معرض خون، یا مایعات بدن ناشی از سیستم تنفسی یا موارد خشونت، گزارش دهند و انجام اقدامات لازم برای پیگیری فوری از جمله پشتیبانی از قربانیان؛
- توصیه به کارمندان در خصوص خودارزیابی، گزارش نشانهها و در خانه ماندن به هنگام بیماری؛
- برقراری ساعات کاری مناسب همراه با استراحت؛
- مشورت با کارمندان بهداشت و درمان در مورد جنبههای ایمنی و بهداشتی محیط کاری و مطلع ساختن بازرسان محیط کار در خصوص موارد بیماریهای شغلی؛
- عدم لزوم بازگشت به موقعیت کاری در جایی که خطر جدی برای زندگی و سلامت وجود داشته باشد، تا زمانی که کارفرما اقدامات مفید لازم را انجام دهد؛
- دادن این امکان به کارمندان، که حق داشته باشند خود را از موقعیت کاری، که با توجیه معقول معتقدند خطر قریبالوقوع و جدی برای زندگی یا سلامتیشان به همراه دارد، بیرون بکشند و وقتی کارمند بهداشت از این حق استفاده کرد، هیچ گونه عواقب ناخواستهای متوجه او نباشد؛
- رعایت حقوق مربوط به جبران خسارت، توانبخشی و خدمات درمانی در صورت ابتلا به کووید-۱۹ به خاطر حضور در محیط کاری. این امر، یک مواجههی شغلی است و بیماری ناشی از آن، یک بیماری شغلی محسوب میشود؛
- ایجاد امکان دسترسی به منابع سلامت روانی و مشاوره؛
- ایجاد امکان همکاری بین مدیریت و کارمندان و یا نمایندگان آنها.


کارمندان بهداشت و درمان باید:
- روشهای ایمنی و بهداشت حرفهای اساسی را دنبال کنند، از قرار دادن دیگران در معرض خطرات مربوط به سلامتی و ایمنی اجتناب کنند و در دورههای آموزش ایمنی و بهداشت حرفهای که کارفرمایان تدارک دیدهاند، شرکت کنند.
- از پروتکلهای ارائهشده برای سنجش، تریاژ و درمان بیماران استفاده کنند؛
- با احترام، دلسوزی و رعایت شان و منزلت با بیماران رفتار کنند؛
- در مورد اطلاعات بیمار، رازدار باشند؛
- از روشهای گزارش سلامت عمومی در خصوص موارد مشکوک و موارد مبتلا پیروی کنند؛
- در خصوص آلودگی و بهداشت عمومی، حتی برای افرادی که نه علامتی دارند و نه در خطرند، اطلاعرسانی دقیق کنند، و موارد را پیشگیری یا کنترل نمایند؛
- تجهیزات مراقبت شخصی را به درستی بپوشند، استفاده کنند، دربیاورند و دور بیندازند؛
- برای کشف نشانههای بیماری در خودشان یا ایزوله کردن خود، باید خودشان را تحت نظر داشته باشند یا اگر بیمار شدند، مورد را به مدیران گزارش کنند؛
- در صورت بروز علایم استرس ناخواسته یا مشکلات روحی و روانی که نیاز به مداخلات حمایتی دارند، تدابیری بیندیشند؛
- در شرایطی که طبق توجیه عقلی معتقدند خطری قریبالوقوع و جدی برای زندگی و سلامتی وجود دارد، مورد را سریعاً به سوپروایزر خود اطلاع دهند.